Fá fatlaðir íþróttamenn sömu meðferð hjá forseta?

Ég vil byrja á því að segja að ég er innilega hamingjusamur yfir árangri okkar manna í Peking og þær stórkostlegu móttökur sem þeir hafa fengið.  Mikil umræða hefur farið fram um að Ísland hafi aldrei unnið Ólympíugull, en eins og ég bendi á í fyrra bloggi þá er það ekki rétt því nokkrir fatlaðir íþróttamenn hafa unnið til gullverðlauna á Ólympíuleikum fatlaðra.

Nú þegar Ólafur Ragnar hefur gefið út að allir afreksmenn okkar í íþróttum fái riddarakrossinn þá spyr ég, nær það yfir fatlaða íþróttamenn líka eða eru þeir ekki Íslendingar?  Nú fara fram Ólympíuleikar fatlaðra á næstu vikum og gaman verður að sjá hvað forsetinn kemur til með að gera þegar það afreksfólk okkar sem kemst á verðlaunapall kemur heim.  Verður önnur þjóðhátíð þá líka?  Íslendingar mega ekki gleyma því að fatlaðir eru líka þegnar landsins og ekki minni landkynning en ófatlaðir.

Orðuveiting á Bessastöðum

Athugasemdir

[Birna Dis Vilbertsdóttir (IP-tala skráð) 27.8.2008 kl. 22:30]

Ég var einmitt að velta þessu fyrir mér líka.

[Frelsisson (IP-tala skráð) 27.8.2008 kl. 22:38]

leiðinlegt að segja það en það er ekki sama landkynningin. Það horfa ekki margir á ólympíuleika fatlaðra. Því miður. Einnig sem það eru mun færri iðkendur í hverri grein. Getur varla talist sambærilegt. Vissulega glæsilegt að vinna til verðlauna innan raða fatlaðra en það er ekki jafn mikið afrek og þegar það gerist meðal ófatlaðra, það er sorgleg staðreynd. Það hafa mun fleiri áhuga á íþróttum ófatlaðra.

[Letilufsa, 27.8.2008 kl. 22:44]

Var líka að pæla í þessu og fann lista á wikipedia síðan Vala Flosa fékk orðu þá fékk, Kristin Rós Hákonardóttir sundkona líka orðu... Þannig að í einhverjum tilfellum er það reyndin.

[Einar Lee, 27.8.2008 kl. 22:44]

Frelsisson!  Veit ekkki hvernig þér dettur í hug að segja þetta með að þetta sé minna afrek.  Það að fatlaður einstaklingur skuli keppa í íþróttum og vinna til verðlauna er afrek.  Fyrir utan það þá er hópur fatlaðra í heiminum ekkert minna mikilvægur en sá ófatlaði.

[AK-72, 27.8.2008 kl. 22:47]

Held að það séu margiir að velta því fyrir sér þessa daganna. Persónulegra finnst mér það meira afrek að fatlaður nái gulli á ÓL, því hann er ekki bara að sigra andstæðiingana heldur einnig eigin fötlun.

[Jón Gunnar (IP-tala skráð) 27.8.2008 kl. 22:48]

Heyr heyr Einar Lee!

Mælt þú manna heilastur!

Það verður spennandi að sjá hvað Lord Bacon gerir á Bessastöðum ef vel tekst til á Ólympíuleikum Fatlaðra.

 Einhvernveginn á ég ekki von á að það verði hengdar orður á það afreksfólk sem kemur þaðan :o/

Jón Gunnar

[Einar Lee, 27.8.2008 kl. 22:49]

Vel mælt AK-72

[Magnús Ó (IP-tala skráð) 27.8.2008 kl. 22:53]

Það má kannski bæta við að keppendum í Ólympíuleikum fatlaðra er skipt í hópa eftir tegund og stigi fötlunar þeirra. Þannig geta t.d. nokkrir fatlaðir keppendur fengið gull fyrir 200m skriðsund karla á meðan það er bara einn sem hreppir þau í Ólympíuleikunum sjálfum.

Ólympíuleikar fatlaðra verða þannig aldrei sambærilegir þeim sem handboltalandsliðið var að keppa í.

[Frelsisson (IP-tala skráð) 27.8.2008 kl. 23:00]

satt, aldrei hægt að bera saman þessi afrek.

Auðvitað er þetta afrek, ég hef þjálfað fatlað sundfólk. Gríðarlegt afrek alveg. En eins og Magnús sagði hérna að ofan þá er þetta ekki sambærilegt og verður aldrei. Margir flokkar og þaðan af fleiri skiptingar. Æfingarnar að baki eru ekki sambærilegar. Afrekið skal ég þó aldrei taka af þeim fötluðu, það er mikið, oft gríðarlegt.  

[Einar Lee, 27.8.2008 kl. 23:00]

Held að þeir sem ófatlaðir eru geti seint skilið hversu mikið afrek það er hjá fötluðum að keppa í íþróttum.  Þó þeim sé skipt í stig fötlunar, þá má líka benda á að í sumum greinum er keppt í fleiri en einum flokki inna ófatalaðra 'OL.  Dæmi: glíma, júdó, flestallar bardagaíþróttir eru skiptar í flokka.  Enda óhjákvæmilegt vegna mismunandi stærðar keppenda, eins dog mismunandi stig fötlunar

[Frelsisson (IP-tala skráð) 27.8.2008 kl. 23:02]

og Einar Lee, ég sagði aldrei þarna áðan að það væri ekki afrek... ég sagði bara að það væri ekki jafn mikið afrek. Lestu öll orðin áður en þú baunar í allar áttir.

[Einar Lee, 27.8.2008 kl. 23:05]

Orðaleikur Frelsisson.

Ekki jafn mikið afrek? Huglæg afstaða, en ég segi eins og AK, jafnvel meira afrek þar sem þeir fötluðu þurfa að yfirstíga meiri hindrun en hinir.

[Bjarki (IP-tala skráð) 27.8.2008 kl. 23:34]

Hvernig væri gott fólk að kynna sér málið? Kristín Rós fékk fálkaorðu fyrir sitt Ólympíu gull fyrir afrek í íþróttum, það er hinsvegar skömm fjölmiðlanna að þeir fjalla lítið sem ekkert um íþróttir fatlaða.

[Viðar Freyr Guðmundsson, 28.8.2008 kl. 00:08]

Þetta er (næst) besta handboltalið í heimi. Handboltalið fatlaðra er það hinsvegar ekki. Það er einfaldlega munurinn. Kannski er þetta of augljóst til að fólk skilji það.

Annars er nóg af fálka orðum. Þetta er ekki takmörkuð aðlind.

[Grétar (IP-tala skráð) 28.8.2008 kl. 00:29]

Þeir sem sjá ofsjónum yfir þessum rausnarskap í orðuveitingum mættu hafa í huga að það er engan vegin sjálfgefið að íslendingar nái svona árangri í hópíþrótt. Líkurnar á að við eignumst einn íþróttamann í einstaklingsíþrótt með ca 10 ára millibili sem er þeim hæfileikum búinn að hann geti talist á heimsmælikvarða eru kannski ekki miklar en þær eru þó mun meiri en að við eignumst heilt lið sem getur talist til þess besta sem gerist í heiminum. Þetta ER stórafrek og ég sé ekkert að því að verðlauna það þótt það séu rúmlega tvítugir hafnfirðingar sem eiga í hlut.

[I I (IP-tala skráð) 28.8.2008 kl. 01:11]

úúúúúú.... vel mælt.... skaust skrímslið sko beint í hreðjarnar með þessari athugasemd ;)

[Robbi (IP-tala skráð) 28.8.2008 kl. 05:32]

Sæll Einar Lee,

Ég hafði eftirfarandi um íþróttir fatlaðra og ófatlaðra að segja á bloggi mínu í maí sl. Finnst vel við hæfi að setja það inn hér. Góðar stundir.

"Svo ég haldi áfram að tala um samanburð fatlaðra og ófatlaðra, að þá heyrðist alltaf í fámennum hópi fólks í kringum áramót hvert ár þegar Íþróttamaður ársins var valinn, að nú væri röðin komin að Kristínu Rós Hákonardóttur, fatlaðrar sundkonu sem sló heimsmet í hvert skipti sem hún stakk sér til sunds. Ég var alltaf á móti því að hún væri tilnefnd og hvað þó að vera valin (sem gerðist þó betur fer aldrei). Ástæðan: Fatlaðir íþróttamenn eiga ekki heima við sama borð og ófatlaðir íþróttamenn.

Í framhaldsskóla gerði ég heljarinnar rannsóknarverkefni um íþróttir fatlaðra þannig að ég hef kynnt mér þetta mál vel. Þar komst ég að því að hver fötlun fyrir sig er flokkuð í ákveðin flokk og flokkarnir hafa svo einhverja óteljandi undirflokka. Það eru ekki til nægilega margir fatlaðir íþróttamenn til að fylla alla þessa flokka, þannig að oft á tíðum eru örfáir keppendur hverju sinni sem eru í sama flokki að keppa. Og eins og gefur að skilja, er fötlun frá einum manni til annars ólík, þó að þeir séu í sama flokki (en ekki endilega sama undirflokki).

Það er því mun "auðveldara" fyrir fatlaðan íþróttamann að verða yfirburðamaður í sinni grein og í sínum flokki, þar sem keppinautarnir eru hreinlega ekki til staðar. Ég held að Kristín Rós hafi örugglega sett einhver 100 heimsmet á sínum ferli, er það ekki dálítið óeðlilegt? Hún fór á HM fatlaðra eða ÓL fatlaðra og kom heim með 10 gull og 10 heimsmet. Það hljóta allir að sjá að þetta er náttúrulega ekkert annað en grín. Ekki það að ég vilji gera lítið úr hennar árangri, þar sem hún var afreksíþróttamaður í flokki fatlaðra, en þegar fötlun getur verið svo ólík og þegar það er engin almennileg keppni - hvernig er þá hægt að ætlast til þess að hún geti verið íþróttamaður ársins þegar menn eins og Jón Arnar Magnússon, Ólafur Stefánsson og Örn Arnarson eru í heimsflokki í sínum íþróttum þar sem tugir, hundruðir, þúsundir, eru að etja kappi við þá?

Ég hef kynnst þremur fötluðum íþróttamönnum í gegnum tíðina, allt í gegnum æfingar og keppni í frjálsum hjá Breiðablik. Ég hef allt gott um þá íþróttamenn að segja og dugnaðurinn og metnaðurinn var aðdáunarverður og þeir voru allir í "heimsklassa" í sinni grein. Þannig að ég er alls ekki að gera lítið úr þessum íþróttamönnum, ég er bara að segja að árangur þeirra verður aldrei borinn saman við ófatlaða íþróttamenn. Allavega, einn þessara íþróttamanna var kominn á gamalsaldur og hér um bil hættur að æfa frjálsar, en ákvað að reyna að komast á HM eða EM fatlaðra eitt sumarið. Hann fór á einhverjar tvær eða þrjár æfingar til að finna taktinn og keppti svo til að freista þess að ná lágmarkinu. Hann náði lágmarkinu strax (þetta var langstökk) og fór á stórmótið seinna um sumarið. Man ekki hvort að hann komst á pall á mótinu eða ekki, enda skiptir það ekki höfuðmáli. Hins vegar sýnir þetta dæmi hve "auðvelt" það var fyrir hann að ná lágmarkinu. Tvær æfingar, eitt mót og kominn inn á mót eins og HM. Á meðan baslast ófatlaðir íslenskir íþróttamenn við að ná lágmarki inná ÓL, vinna ekki venjulega vinnu heldur lifa á styrkjum frá ÍSÍ til þess að geta æft tvisvar eða þrisvar á dag, geta farið í æfingabúðir þar sem aðstæður eru mun betri en á Íslandi, fara daglega til nuddara og sjúkraþjálfara ... Samanburðarhæft?? Mér finnst það ekki."

[Guðrún B. (IP-tala skráð) 28.8.2008 kl. 19:16]

Þú ert langflottastur Einar Lee.. !!  Þótt víðar væri leitað.

Knus og kossar frá Klettaborg.

[Einar Lee, 28.8.2008 kl. 19:48]

Já menn hafa misjöfn alit á þessu máli.  En víst era ð ég var ekki að reyna að gera lítið úr afrekum okkar manna á ÓL, þvert á móti, ég var bara að benda á að mér fyndist fatlaðir íþróttamenn gleymast þegar kæmi að umræðu um árangur.  Nokkrir hér gera hlutina þannig úr garði að það lítur út fyrir að fatlaðir íþróttamenn þurfi ekkert að hafa fyrir þessum gullum, þvert á móti.  Fatlaðir íþróttamenn fá ekki styrki til að leggja stund á sína íþrótt(ekki allir), þeir þurta oft að borga fyrir sitt eigið aðstoðarfólk og þurfa að yfirstíga sína eigin fötlun oft á tíðum og ég tel það afrek út af fyrir sig að þetta fólk, mörg þeirra, skuli almennt keppa í íþróttum þrátt fyrir miklar hömlur.

Bendi sumum riturum hér á að skoða eigin skrif og þá fordóma sem þeir setja fram í þeim og þverneita fyrir.  Ekki skal til jafns lagt ófatlað og fatlað fólk því það er ekki hægt en bendi ykkur á að taka til ykkar alit AK-72 hér ofar.