Er verið að ganga of langt.

Ég man þá tíð er kynþáttaumræðan var á þá leið að það væru margir misjafnir kynþættir og við yrðum að virða hvort annað.  Nú finnst manni umræðan vera farin að ganga of langt á köflum, eða einmitt um það hvað má segja eða ekki segja í samhenginu kynþættir.  Fólk má varla opna á sér munninn nema að vera "rasistar" eða eins og í jafnréttisumræðunni þar sem karlmenn eru allir karlrembur ef þeir hafa skoðun um hversu mikið rugl jafnréttisbaráttan er orðin.

Ég man þá tíð er maður var sjálfur ungur og las Negrastrákana.  Fín bók og einmitt sýnir börnum að það séu til fleiri kynþættir en þeirra eiginn.  Einu sinni man maður líka eftir ritfrelsi, en með umræðu um pólitískt réttlæti þora menn varla að nota ritfrelsi sitt af ótta um að vera á skjön við ákveðna hópa.  Beina þarf umræðunni í annað far en nú er komið, því svona umræða eins og fór fram í alþjóðahúsinu kallar fram reiði fólks yfir fáránlegri smámunasemi.

Ég sjálfur á Ameriskan föður frá suðurrikjunum sem er kynþáttahatari.  Ekki get ég sagt að hans skoðanir hafi haft mikil áhrif á mig þar sem ég er persóna með skoðanir litaðar af búsetu hérlendir, en til lengri tíma var lítið um kynþáttaskiptingu hérna.  Með fleiri útlendingum verða stærri kynþættir, sem veldur árekstrum vegna einhvers sem erfitt er að skilja.  Fólk verður að hætta að skilgreina sig eftir kynþætti og fara að skilgreina sig sem persónur, þá verður allt í lagi í heiminum sem við búum í.

Rætt um negrastráka, svertingja og tíu litlar húsmæður í Alþjóðahúsinu

Athugasemdir

[Guðrún B. (IP-tala skráð) 27.10.2007 kl. 12:27]

Klapp fyrir þér.  Vel skrifað my friend. 

Smjúts.