Eitt rekur annað.

Það má með sanni segja að eitt reki annað í sjúkrasögu minni, sem er orðin lengri en elstu menn muna orðið.  Ég fór til nýrnasérfræðings í gær og fékk að vita að nýrun í mér eru komin á síðasta snúning.  Þau fóru alvarlega út úr hjartaaðgerðinni í vor en jöfnuðu sig svo aðeins, en hafa hægt og rólega verið að gefa sig.  Nú er svo komið að ég þarf á skiljun að halda og hefst hún eftir áramótin og í framhaldi þarf að huga að líffæragjöf.

Ég var nú að vonast til að þessu væri lokið en, nei, það á ekki af manni að ganga.  Ef að lífið gengur út á að læra af því og taka það með sér yfir í það næsta þá verð ég nú að segja að ég er kominn með fullmikið nóg af þessum lærdómi og orðinn frekar þreyttur á þessu ástandi.  En það þýðir víst ekki að gefast upp, þó maður vilji það stundum bara.  Maður tekst á við þetta eins og allt annað sem maður hefur gengið í gegnum og vonar að nú sé endinum náð í þessarri löngu sjúkrasögu.

Annars er allt ágætt að frétta af mér.  Á leið til USA eftir rúmar þrjár vikur, svona á miðað við að allt haldist í lagi með mig.  Vinnan gengur vel, nóg að gera og mikið um skemmtanir framundan.  Fer á jólaskemmtun í vinnunni á föstudaginn og á hlaðborð með hinni vinnunni á laugardaginn á Nordica hótel.  Svo er hlaðborð hér á safninu aðra helgi, mamma heldur upp á afmælið þann 13.des og svo fer maður bara út þann 20.des.  Sem sagt brjálað að gera hjá manni.

Kveð í bili, en eins og vanalega þá læt ég ykkur heyra hvernig gengur um leið og ég veit meira.